* * *
Ти дори не разбразащо си отивам.
Може би - просто каприз,
просто - женска игра?
Ти нищичко не разбра.
Аз ти бях само неделна почивка,
само радост на дребно,
някаква малка потребност -
като цигарата,
като чашата вино,
като книга с красива корица...
Много исках и много ти давах.
Ти по-малкото си избра.
Върви. Можеш всякъде да го получиш.
Просто - друга марка цигари,
неделя с нова програма,
друг етикет на бутилката...
Но ти още си в мен,
като дъх замайващ на билка,
като горчивина на пелин...
И защо те обичам още?
- Просто съм си такава.
И кой знае защо -
теб съжалявам.
Няма коментари:
Публикуване на коментар
Забележка: Само членове на този блог могат да публикуват коментари.